Magosto

Achegase o San Martiño e temos que ir pensando en preparar o Magosto. Ide sacando os calendarios que moito me temo que a negociación da fecha vai ser complicada . Este ano encargarémonos nos da organización de tan importante evento. As castañas e os chourizos xa están encargados .

Por fin.

Por fin despois de mil pelis de terror descafeinado atopamos unha que nos puxo os pelos de punta. Dun tempo para aiquí e afeizoámonos ó canal Dark e vemos máis mortos que no telediario. Xa pensabamos que todo ía ser sanguento: "Inocentada sanguenta" ,"Campamento sanguento","Praia sanguenta"... Pero hoxe estabamos tan tranquilos zapeando entre House e O padriño II, cando petamos cunha titulada Reeker. Ó principio semella algo así como terror adolescente con cinco mozos perdidos no deserto ,pero case se nos atraganta a cea entre tanto tipo cortado polo medio coma se fosen salchichóns , tanta porta que se abre de golpe e tanta salsa de tomate. A cousa vai dun demonio que gasea á xente e pasaa por unha minipimer que ten enganchada no muñón. O peor destas cousas é que te solidarizas cos protagonistas e non das cambiado de canal coa preocupación , coma se puideses axudarlles . O que máis odio non son as visceras nin a casquería en xeral senon que poñan tanta música de violonchelo e tantos platillos nas escenas de tensión.
A partir de mañá desenganchámonos.

Horas

Escápase o tempo. Non nos chegan as horas a nada. Cando paramos a descansar xa son as once da noite. Esto fai que a vida sexa máis complicada do que nos gustaría.
Hoxe seguindo o noso plan de adelgazamento fumos xogar ó tenis a Tamallancos. Pegamos unhos cantos pelotazos , mandamoslle unhas canastas e diume tempo de patear o meu balón de rugby e embarcalo na finca do veciño. Adelgazar non sei se adelgazaremos pero polo menos pasamolo ben. A pena é non ter máis tempo para estar xuntos , dar paseiños e tomar cafés no Trampantojo.
No medio desta trapallada de vida , o mellor momento é cando chegamos ó sofá e conectamos a canle de pelis de terror e quedamos dormidos mentras descuartizan algun chino.

Sobrecarga.

De todas as trapalladas que mercamos en Ikea o máis absurdo foi con diferencia a báscula. Pesámonos nada máis chegar á casa e dixemos : "bueno , non estamos tan mal". O malo é que ó baixarnos en vez de quedar no cero , parouse en menos catro. Unha vez regulada o desastre foi total . Sobrannos 11 kilos. Tres a Maria , seis a min e dous a Jana.
Pesámonos ó día seguinte sen almorzar e en pelota picada co propósito de ir adelgazando ós pouquiños. Por desgracia escribo estas liñas diante dun arroz tres delicias , un rollito primaveira e unha de porco agridulce. O que se ven chamando dieta china.
Menos mal que estes chinolis están en todo e o porco resulta ser polo.

Debuxante na rua

Un claro exemplo de diversidade cultural que so e posible ver en lugares coma Porto. Un cuadro de Xesus e outro de Bin Laden . A escoller e polo mesmo precio. Se a este bo home se lle da por facer a exposición en Manhattan remataría cunha pedra ó pescozo no fondo do rio Hudson. Portugal is different.

Porto. Dia 1.

Facía moito tempo que non viaxabamos a Portugal pero ó pouco de chegar lembrei a razón desta longa pausa.
Mi madriña que caos de tráfico , que falta de sinalización , que barullo total.
Chegamos a media mañá a Oporto e tardamos algo así coma unha hora en atopar o hotel e eso que estaba a carón do Estadio das Antas. Dende que o vimos ata que aparcamos percorrimos uns cinco kilometros todos eles en glorietas . Eso sí , o hotel pagaba a pena. O diseño era un chisco minimalista pero acolledor e a habitación parecía sacada dunha revista de decoración.
Oporto era todo o contrario . Fermosísimo na sua decadencia, sucio , esquecido e traspirando tristeza por todas as esquinas.
Dimos un paseo longuísimo ,comimos unha pizza e fixemos compras no centro comercial. A media tarde fumos buscar o coche e tras dar unha volta por o parking e non atopalo , descubrimos que nos confundíramos de parking.
Outra vez atasco e para o hotel.
Pola noite fumos cear a carón do rio nun restaurante de cristal en Vilanova de Gaia. Puxeronnos os típicos entrantes portugueses a base de manteiga , paté de sardiña e aceitunas con allo. Eu comín tanto pan untado que cando chegou a cea xa estaba farto. A cea en sí era unha cousa lixeiriña , moi propia para unha dixestión tranquila: "a francesiña" .Eu nunca o tomara pero naquel prato había grasas e calorías pra manter Somalia un mes. So con mirar para ela xa engordabas.
A pesar de todo dimos rillado algo máis da metade . Non pedimos postre e eso que servían o xeado cunha bandeira española coa aguia imperial a modo de cortesía pros turistas .

Poboacion.

É un feito estadístico imposible. No mundo hai 1300 millóns de chinos , o que significa que unha de cada cinco persoas é chinesa. Por outro lado en Faramontaos hai unhas 150 persoas , unha porcentaxe de poboación infinitesimal. A cousa non ofrece moitas dúbidas . Bueno pois ó caldeiro coas leis estadísticas , cada vez que saio , non importa a donde vaia , sempre atopo a un de Faramontaos. Xa pode ser en Madrid , en Sevilla ou no Monte do Gozo , sempre hai un de Faramontaos sacando fotos e con cara de despistado. Terrorífico.

Rosa chicle.

Estamos de reformas no piso , mudando lamparas , retirando mesiñas camilla e todas esas cousas. O que menos nos gustaba era o baño así que mercamos unha pintura especial para azulexos. Deixáronnos un muestrario de cores e decidímonos por un malva suave. Bueno , eso pensábamos. Cando rematamos de pintar e secou a cousa resultou ser un rosa chicle chillón e brilante. Hai unha semana que lle damos voltas pra ver de arranxar este desaguisado. Ata entón non se reciben visitas.

Pantasma

Existe a vida despois do Plan Prever?. Eu penso que é imposible pero o pai de María di que viu aparcado nunha rua de Ourense o Ford Fiesta que entregamos hai tres meses cando merquei o meu coche, e que ía pro desguace . Todo coincidía , a matrícula ,as pegatinas, ata os rabuñazos e o titanlux roxo que os cubría. Poderá ser que chimpasen ó lixo os papeles de baixa do coche porque alguén lles diu máis de cincocentos euros por el ? .Trataráse dun doble ?, dun coche pantasma?
Pregase axuda ós internautas pra averiguar que hai de certo nesta aparición mariana.

Bascula

Unha cousa parece clara : precisamos unha dieta. Non terei que agardar ós resultados das análisis que fixen o xoves pra confirmalo . Cando o doutor me dixo "vas a un gimnasio , verdad ? " pensei que se estaba rindo de min pero non , resulta que estaba lendo os datos que eu lle dira hai dous anos. Menuda vergoña.
De mañá non pasa que merquemos unha báscula . Non vai ser sinxelo baixar michelins xa que a nosa vida e tan desordeada que por momentos roza o caos pero ese é o noso proposito. María que é moi optimista comprometeuse a mercala ela e quere unha dixital que mida en gramos. A min ben me valía unha que fose de cinco en cinco kilos.
Hoxe pola noite , pra facilitar as cousas fumos cear a un buffet libre de chinolis que abriron en Ourense . Comida sana , sana. Mellor empezar a dieta xa farto e con peso abondo pra que non sexa tan complicado baixar. Se empezas con fame vas aviado. Neste tipo de choios a moral é importantisima.

Colesterol

Mecajinsandiez. Mañá tocame facer de volta a analítica para o choio e hoxe non se me ocurre mellor cousa que ir de pinchos. O colesterol xa o ía ter alto igual pero ben lle puiden aforrar o pincho de orella.
Esto das probas médicas é un lio. Unha vez coñecín un homíño que quince días antes de cada revisíon médica se puña a dieta. So comía verduras e non tomaba nin gota de alcohol. E todo porque unha vez cadroulle ir ó medico despois das festas do pobo e a doutora díxolle que estaba alcoholizado. Eu a tanto non quería chegar pero e que a orella vai sair na foto que nin pintada.

Ikea

Andamos a planificar unha viaxe a Ikea pra facer unhas compriñas que lle muden algo a cara ó piso. É ben certo que esto non parece xa o fogar dos Alcantara como dixemos en post anteriores , pero sigue habendo cousiñas que mudar.
Como o de mirar catálogos por internet é un auténtico coñazo pensei en solicitar un por correo. Pero mira ti por donde atopei unha tenda en Ourense donde o venden cun pequeno recargo do 50%. De todos os sitios donde o buscaría este sería o derradeiro pero os mundos do comercio son insospeitados. Entre dedales , chaveiros e panos de cociña coa receita do caldo ou o conxuro da queimada pensaron que sería un bo negocio revender estes catálogos a 250 km do Ikea máis próximo.
Así as cousas e se nada se torce iremos a fin de semana da ponte a pasar un par de días a Porto e encher o coche de cacharrería. Sabede que aceptamos encargos pequenos. Repito : pequenos.

Casting.

Jana faise maior e a cuestión da sua descendencia estase a voltar un tema recurrente. De momento por sorte non temos sitio nin ganas de multiplicar a nosa prole pero o tempo vai correndo. En fin , que un ano destes haberá ir pensando en facer un casting.

Traballos populares

Non foi un gran ano nos dominios dos Rivas alá por Casas dos Montes. A viña seguía coidadiña igual que sempre pero a colleita foi escasa. Apenas 29 sacos , nin a metade dos que apañamos o ano pasado. Con todo o choio que lle da e os cuartos que gastan indo e vindo a esta viña de alta montaña ben seguro que poderían mercar trinta caixas de Faustino V pero estas cousas sonche así.
Chegamos a media maña , cando xa estaba todo vendimado. O único que quedaba era apañar mazás e carretar os sacos para o camión. Había ben máis mazás que viño e houbera sido mellor idea facer sidra pero a ninguen se lle ocurriu.
Comimos churrasco e unha empanada que sabía a gloria e de volta pra Ourense que o lombo non está para moitas alegrías. En fin , que entre cousa e cousa xa pasou outro ano.