Amenceu un día triste de outono . Xa non lembraba o que era ver chover. Diante da nosa casa os empregados do Concello recollen unha e outra vez as follas das árbores caidas na noite anterior . Soplan dende moi cedo a herba coas suas ruidosas máquinas ,enfundados en traxes fosforitos. A cidade desperézase e estrena os primeiros charcos da tempada mentres xente camiña deprisa oculta baixo os seus paraugas .
De volta á casa , un chocolatiño, uns mimos e un pouco de calor. O outono tenche estas cousas.
1 comentario:
Viva Vivaaa! que ganas tiña de que chovera, ver empañdos os cristais dende a cama oir como as pingas rebotan no alféizar, e ti estar quentiño ahi acurrucado.
Mola mazoooooooo, sobor de todo xq esta seman estou de vacacios e no me teño que mollar jaja, saudos "pringaos"( vai con dobre sentido jajajajja q boa son!)!
Publicar un comentario