Menos mal que non se podía entrar con cámaras nin grabar o concerto... O caso é que a nosa cámara foi unha máis .Estivemos en Vigo vendo un dos artistas favoritos de María e disfrutamos de duas horiña dun incrible concerto. Chegamos á casa pasadas as tres da mañá e ó día seguinte o despertador soou coma un estoupido , pero saimos da cama cun sorriso moi pavero.
miércoles, 4 de junio de 2008
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario